Depresja

To zaburzenie charakteryzuje się obniżeniem nastroju. Chory nie odczuwa radości i przyjemności, często towarzyszy mu lęk i niepokój. U takiej osoby widać cierpienie. Przepełnia ją uczucie beznadziejności mogą towarzyszyć natrętne myśli o śmierci i samobójstwie. Traci motywację do jakiejkolwiek aktywności ruchowej.

Chory na depresję może mieć także problemy ze snem (bezsenność lub senność nadmierna). Może także pojawić się jadłowstręt lub nadmierny apetyt oraz osłabienie libido. Temu stanowi towarzyszy pesymistyczna wizja przyszłości. Dodatkowo może się zdarzyć, że przyczyna owego poczucia jest upatrywana w sobie, co powoduje poczucie winy. Osoba w stanie depresji prezentuje obniżenie samooceny. Nie dostrzega, że posiada wystarczające pokłady zdolności i kreatywności, dzięki którym mogłaby realizować swoje cele. Bardzo często te negatywne objawy nasilone są w godzinach porannych.

Przyczyny depresji zwykle są złożone. Może być to obciążenie genetyczne. Depresja może też wystąpić jako reakcja na ciężką chorobę, silny stres, traumatyczne przeżycie, może być związana z alkoholizmem lub nadużywaniem innych środków uzależniających, a także z obecnością chorób somatycznych. Może także wynikać ze specyficznych wzorów przywiązania w dzieciństwie.

Leczenie

Terapia psychodynamiczna depresji odwołuje się do typowych dla psychoanalizy czynników leczniczych (a więc usuwania przeniesień, uświadamiania treści nieświadomych, usuwania obron przez interpretację), gdzie podstawowym mechanizmem zmiany jest wgląd. Dzięki rozmowie z terapeutą pacjent uświadamia sobie swoje własne emocje, jeszcze raz przeżywa je w bezpiecznym środowisku, by później móc bez obciążenia nimi cieszyć się życiem.