Zaburzenia lękowe

ęLęk to uczucie, które towarzyszy każdemu z nas w naszym życiu. W większości przypadków jest emocją nam potrzebną. Jest dla nas informacją, której posiadanie pozwala we właściwy sposób zadziałać.

Jednakże jego nadmiar może przyczynić się do znacznego pogorszenia jakości życia. Pojawianie się leku może być dla nas niezrozumiałe, a jego charakter czasami nawet trudny do zwerbalizowania. Może być bezprzedmiotowy, napadowy czy wolno płynący. Człowiek nie potrafi nad nim zapanować.

Lęk społeczny (fobia społeczna)

Pierwsze objawy fobii społecznej pojawiają się najczęściej po raz pierwszy przed 18 rokiem życia. To obezwładniający lęk w sytuacjach bycia obserwowanym przez innych, wystawiania się na ocenę publiczną. Może przejawiać się w zawrotach głowy, kołataniu serca czy suchości w ustach, jąkaniu, czerwienieniu się czy w obawie przed zmoczeniem się.

Agorafobia

To lęk przez przebywaniem w miejscu, z którego trudno uciec lub w którym, według chorego, gdyby coś się stało, nie uzyskałby pomocy. Czasem ten rodzaj leku może być tak nasilony, że wręcz uniemożliwia wychodzenie z domu. Może mieć charakter napadów paniki lub lęku wolnopłynącego. Istotą agorafobii jest unikanie miejsc, w których kiedyś doszło do nasilonego lęku. Powoduje to stopniowe dostosowywanie życia do lęku oraz ograniczanie pełnej realizacji własnych potrzeb.

Fobie społeczne

To lęk przed określonym obiektem, prowadzący do unikania tego obiektu. Najczęściej spotykanymi fobiami są: fobia dotyczące zwierząt (pająków), lęk przed krwią, lęk wysokości, a także przed zachorowaniem na poważną chorobę. Lęk uogólniony, ma charakter lęku wolnopłynącego lub napięcia, częste są też bóle głowy i drażliwość. Jest uporczywą obawą przed potencjalnym niepowodzeniem, utratą zdrowia swojego lub najbliższych, nieszczęściem.

Zespół lęku napadowego

Objawia się występowaniem epizodów silnego lęku (przerażenia). Napady lęku najczęściej występują niespodziewanie i nie są związane z żadnym realnym zagrożeniem. Typową treścią obaw podczas napadu leku (paniki) jest przekonanie, że za chwilę straci się życie, rozum lub przytomność. Gdy napady nie mają jasnego początku są nieprzewidywalne. Osoby cierpiące na zespół paniki są często przekonane, że zaraz umrą (bardzo silnie łomocze im serce, mają zaburzenia widzenia, uczucie duszenia się), sądzą zazwyczaj, że przechodzą "atak serca".