Nerwica obsesyjno-kompulsyjna

Na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (nerwicę natręctw) składają się dwa elementy: natręctwa (obsesje) oraz czynności przymusowe (kompulsywne).

Chorym kierują wyobrażenia czy impulsy do działania, które w świadomości pojawiają się stereotypowo i bezustannie się powtarzają. Prawie zawsze powoduje to u osoby chorej nieprzyjemne doznania. Wszelkie próby sprzeciwiania się natręctwom są zazwyczaj nieskuteczne.

Chory może także wielokrotnie powtarzać pewne rytuały - zachowania (np. mycie rąk 15 razy pod rząd). Chora osoba wykonuje je, gdyż jest głęboko przekonana, że dzięki temu zapobiegnie jakiemuś nieszczęściu, tragedii (np.„jeśli nadepnę na złączenie płytek chodnikowych, to coś złego stanie się moim dzieciom"). Człowiek wykonujący czynności przymusowe zdaje sobie sprawę, że zachowanie to nie ma sensu i jest całkowicie niepotrzebne, ale lęk przed ewentualnymi przykrymi konsekwencjami jego zaniechania jest silniejszy. Wykonanie czynności przymusowej chwilowo zmniejsza odczucie lęku.

Leczenie

Celem psychodynamicznej terapii zespołu natręctw jest uświadomienie pacjentowi jego wewnętrznych konfliktów, które kryją się za objawami. Mogą to być np. ukryte pragnienia, tłumione emocje czy trudne doświadczenia z dzieciństwa. Gdy w trakcie psychoterapii dawny, ukryty konflikt zostanie rozwiązany, obsesje i kompulsje ulegają wygaszeniu.