Zaburzenia odżywiania: anoreksja, bulimia

Wśród zaburzeń odżywiania różnicuje się kilka kategorii problemów: jadłowstręt psychiczny, żarłoczność psychiczną i przejadanie się związane z innymi czynnikami psychologicznymi. Bardzo ważne jest to, iż wszystkie zaburzenia odżywiania wymagają profesjonalnej pomocy.

Jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa)

Przejawia się znacznym spadkiem wagi lub brakiem jej przyrostu, wywołanym odchudzaniem się. Lęk przed otyłością przybiera niekiedy formę natrętnych myśli. Osoba może okresowo odmawiać przyjmowania pokarmów, jeść głównie bardzo chude i odtłuszczone produkty, unikać kalorycznego pożywienia. Osoba chora może także prowokować wymioty, przeczyszczać się, stosować wyczerpujące ćwiczenia fizyczne oraz nadużywać leków obniżających łaknienie lub środków moczopędnych. Chorobie towarzyszą także zaburzenia natury fizjologicznej (np.: zaniki miesiączkowania i utrata zainteresowań seksualnych, zaburzenia pracy nerek i równowagi elektrolitowej). W niektórych wypadkach wyniszczenie organizmu może prowadzić do śmierci.

Żarłoczność psychiczna (bulimia nervosa)

Objawia się powracającymi epizodami przejadania się. Osoba cierpiąca na to zaburzenie spożywa w pośpiechu ogromne ilości jedzenia, a potem prowokuje wymioty. Może na przemian objadać się i wymiotować nawet kilka razy dziennie. Może także stosować leki obniżające łaknienie, przeczyszczające, okresowe głodówki lub intensywne ćwiczenia fizyczne. Towarzyszy jej uporczywa koncentracja myśli na jedzeniu i silne pragnienie lub poczucie przymusu jedzenia oraz chorobliwy lęk przed otyłością. W zaburzeniu tym mogą pojawiać się niepożądane objawy fizjologiczne (np.: schorzenia dziąseł i ubytki zębów, odwodnienie, zaburzenia pracy serca, uszkodzenie nerek, odwrócenie perystaltyki jelit, osłabienie mięśni, czy znaczny spadek masy ciała).

Kompulsywne objadanie się charakteryzuje się przede wszystkim niekontrolowanymi okresami jedzenia, impulsywnego bądź ciągłego. Mogą pojawić się okresy głodzenia lub powtarzające stosowanie diet. Osobie kompulsywnie objadającej się często towarzyszy poczucie wstydu lub nienawiści do siebie po okresach obżarstwa. Może ona przejawiać problemy związane z depresją, niepokojem, samotnością, która zapewne przyczyniają się do jej niezdrowych nawyków objadania się.

Leczenie

Problemy emocjonalne osób z zaburzeniami odżywiania się dotyczą zazwyczaj trudności w zakresie separacji indywiduacji od rodziców, ustalenia granic i budowania autonomii. Anoreksji wymaga niekiedy hospitalizacji. W dalszej kolejności bardzo ważna jest psychoterapia. Bardzo ważne jest to, iż wszystkie zaburzenia odżywiania wymagają profesjonalnej pomocy.

Opisane powyżej zaburzenia zostały przedstawione w podstawowej formie. W rzeczywistości mogą przybierać formę zdecydowanie bardziej rozbudowaną i podlegać indywidualnym zróżnicowaniom.