Zaburzenie dwubiegunowe

Naturalnym jest to, że nasz nastrój waha się od smutku i niepokoju po radość i zadowolenie. Każdy z nas ma lepsze i gorsze dni, jednak mimo tych gorszych potrafimy radzić sobie z codziennymi sytuacjami: pracujemy, wchodzimy w satysfakcjonujące kontakty międzyludzkie.

Przy zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych człowiek raz czuje się wspaniale, tryska euforią i energią. Za chwilę wszystko wydaje mu się pozbawione sensu, przeżywa apatię, smutek poczucie beznadziei. Waha się od manii (stanu ogromnego pobudzenia psychicznego i fizycznego) po depresję (bezradność, smutek, apatia). Stany te mogą oczywiście oddzielać momenty zwyczajnego funkcjonowania. Funkcjonowanie w stanie manii czy depresji może być bardzo uciążliwe, często nawet niebezpieczne dla siebie czy innych.

Mania może spowodować,że człowiek traci kontrolę nad własnym postępowaniem. Jego działania są prawie zawsze irracjonalne, przypadkowe, chaotyczne i powodujące wiele potencjalnych problemów przyszłości.

Depresja jest przeciwległym biegunem manii. Cechuje ją niemoc. Osobie brak chęci do podejmowania jakichkolwiek działań i nie ma poczucia sensu. Często nie ma ochoty i siły nawet do wykonywania zwykłych, codziennych czynności. Wycofuje się z relacji z innymi ludźmi, nic go nie interesuje, jest smutny i często odczuwa lęk. Do ostatecznej jednak diagnozy tego zaburzenia niezbędna jest konsultacja ze specjalistą.

Leczenie

W leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych niezbędna jest długoterminowa psychoterapia łączona z farmakoterapią, aby zrównoważyć przeciwstawne, nadmiernie nasilone stany emocjonalne.