Zespół stresu pourazowego

Stres towarzyszy nam niemal codziennie. Wiele osób uważa, że jest on jedynie kłopotem, czynnikiem utrudniającym im życie. Nic bardziej błędnego. Nie każdy stres jest szkodliwy. Może on spełniać także pozytywną funkcję, gdyż w pewnych sytuacjach mobilizuje człowieka do efektywniejszego działania.

Oczywiście przeżywanie nadmiernego stresu może nas zdestabilizować. Zdarzają się czasem w naszym życiu tak trudne, traumatyczne sytuacje, w których nasze zdolności radzenia sobie z nimi nie wystarczą. Wtedy może rozwinąć się Zespól Stresu Pourazowego (PTSD). W klasyfikacji zaburzeń psychicznych DSM-IV traumatyczną sytuacją jest takie zdarzenie, które związane jest z zagrożeniem życia, poważnym uszkodzeniem ciała albo zagrożeniem fizycznej integralności, a osoba doświadczająca takiego zdarzenia przeżywa intensywny lęk oraz bezradność. Przeżycie w efekcie traumy skrajnych, silnych, negatywnych emocji, doświadczenie trudności lub niemożliwości uwolnienia się od myśli, emocji i obrazów związanych z tym zdarzeniem jest przeżywane jako ogromny wstrząs, który w znaczący sposób zmienia życie i funkcjonowanie człowieka. Objawy, których doznawać może osoba w PTSD to: gwałtowne zmiany nastroju, zwiększona skłonność do przejawiania agresji, utraty kontaktu z rzeczywistością, nadmiernej impulsywności albo zamknięcie się w sobie, izolowanie od ludzi. W efekcie tych objawów osoba cierpiąca na PTSD w sposób zaburzony funkcjonuje w życiu społecznym. Trudno jej odnaleźć się w relacjach z najbliższymi, ma kłopoty z utrzymaniem się w pracy. Tracąc chęć do życia, rozwija w sobie poczucie winy za zaistniałą sytuację traumatyczną i obecną, jest przygnębiona, przeżywa depresję.

Leczenie.

Psychoterapia Zespołu Stresu Pourazowego zmierzać ma do jakościowej poprawy w sferze funkcjonowania i samopoczucia. Ma także przyczynić się do odbudowy zasobów pacjenta potrzebnych do skutecznego radzenia sobie ze stresorami.

Jeśli zasadne jest zastosowanie terapii farmakologicznej, daje ona efekt w postaci obniżenia poziomu lęku i intruzji, co sprawia, że pacjenci są w stanie bardziej aktywnie i z większym zaangażowaniem uczestniczyć w procesie psychoterapii.